Ариунаа – Үггүй мордсон чи минь

Зөөлөн дулаан үг чинь ээ
Зүсэр бороо шимширнэ
Зөрүүлж төөрүүлсэн хоногууд чинь
Зүс биеийг гундаана, гандаана
Өвөр уулын орой бэлээр
Цасан шамрага хаялна, бударна
Үггүй мордсон чиний минь царай
Өнчин саранд сэвхтэн үзэгдэнэ

Үүлээс үүлс сарнисаар үймэрсээр
Өвсний үзүүрт сүүдрээ унагаана
Өрхөө татах болгондоо
Өөрийн бодолдоо бүдэрнэ

Бал анхилсан зуны сараар
Хяруу унахыг мэдсэн бол
Багахан идэр нас л биеэ
Цэнэлгүй өгсөн нь хайлгана, цайлгана
Навчис унахад шувууд үргэмээр
Намуун үдэш цаанаа л бүүдгэр
Налайж зогссон зулзган хус нь
Намрын бороонд нулимстай цайрна

Үүлээс үүлс сарнисаар үймэрсээр
Өвсний үзүүрт сүүдрээ унагаана
Өрхөө татах болгондоо
Өөрийн бодолдоо бүдэрнэ

Бээрч хоносон хэнзхэн дэлбээ өглөөн наранд бүлээснэ
Бэтгэрч тэнэсэн бодол минь энгэрт шингэн илэрнэ, эгшилнэ
Усанд хөвсөн бүжин саран өнгөн дээрээ мэлтэлзэнэ
Үггүй мордсон чиний минь харц өөдөөс харан харан сууна

Бээрч хоносон хэнзхэн дэлбээ
Өглөөн наранд бүлээснэ
Бэтгэрч тэнэсэн бодол минь
Энгэрт шингэн эгшинэ, илэрнэ
Усанд хөвсөн бүжин саран
Өнгөн дээрээ эмтрэн мэлтэлзэнэ
Үггүй мордсон чиний минь харц
Өөдөөс халиран дальдчин мэлэрнэ

Үүлээс үүлс сарнисаар үймэрсээр
Өвсний үзүүрт сүүдрээ унагаана
Өрхөө татах болгондоо
Өөрийн бодолдоо бүдэрнэ

Навчис унахад шувууд үргэмээр
Намуун үдэш цаанаа л бүүдгэр
Налайж зогссон зулзган хус нь
Намрын бороонд нулимстай цайрна
Бээрч хоносон хэнзхэн дэлбээ өглөөн наранд бүлээснэ
Бэтгэрч тэнэсэн бодол минь энгэрт шингэн илэрнэ
Усанд хөвсөн бүжин саран өнгөн дээрээ мэлтэлзэнэ
Үггүй мордсон чиний минь харц өөдөөс харан харан сууна

Үүлээс үүлс сарнисаар үймэрсээр
Өвсний үзүүрт шүүдрээ унагаана
Өрхөө татах болгондоо
Өөрийн бодолдоо бүдэрнэ

Sign Up for Our Newsletter