Унаад босно энийг амьдрал гэдэг юм хүү минь гэж хэлсэн хаалганы минь босго намхан болжээ
Ирэхгүй хүнийг хүлээх хэрэггүй гэж хэлсэн цонхны минь хөшиг үзүүрээсээ сэмэрчээ
Даавуунаас минь үнэр нь арилжээ
Даанч их санажээ би ээжийгээ
Үүдээр өрсөн үрчгэр гутлууд багадаж аль уже нисээд оджээ бага нас минь
Та ороод ирэх юм шиг онголзох хаалганы цаана одоо ч гэсэн хэн ч үгүй хэвээрээ үүр цайна
Үүрч яваа ачаа минь магадгүй ахдаад төөрч яваа тавиландаа би багадна
Санахын хэцүүг яаж баръя аа гээд сарны гэрэлтэй ярина аа би
Сар жилүүдийг яаж баръя аа гээд сэмхэн мэгших шахам харина би
Маргааш би түүнийг хармаар байна санан хүлээснээ яримаар байна
Бүрхэг тэнгэрээс хэдий хур нь оровч түүнгүй сэтгэлийг услаагүй
Амьдрал хаяа хэцүү юмаа ээжээ жаргал зовлон тэнцүү гэдэг нь үнэн гэж үү ээжээ?
Аминаасаа илүү хайрласан нэг хүнтэй ч ондоо тэнгэрт нисэх шувуу байжээ
Гэвч хайр минь хөрөөгүй минийх болохгүй л дээ тэхдээ хэвээрээ
Би чамд бүүр үнэнгээсээ хайртай байсанд итгээрэй
Санахын хэцүүг яаж баръя аа гээд даанч их санажээ би ээжийгээ
Сар жилүүдийг яаж баръя аа гээд аль уже нисээд оджээ бага нас минь
Унаад босно энийг амьдрал гэдэг гэж хэлсэн хаалганы минь босго намхан болжээ
Ирэхгүй хүнийг хүлээх хэрэггүй гэж хэлсэн цонхны минь хөшиг үзүүрээсээ сэмэрчээ
Хоолоо хувааж идсэн ах минь хайраа олоход дасан дасан дурласан хүнээ би орхино
Хоолоо хувааж идсэн ах минь хайраа олоход дасан дасан дурласан хүнээ би орхино
Амьдрал хаяа хэцүү юмаа ээжээ жаргал зовлон тэнцүү гэдэг нь үнэн гэж үү ээжээ?
Аминаасаа илүү хайрласан нэг хүнтэй ч ондоо тэнгэрт нисэх шувуу байжээ
Санахын хэцүүг яаж баръя аа гээд сарны гэрэлтэй ярина аа би
Сар жилүүдийг яаж баръя аа гээд сэмхэн мэгших шахам харина би
Маргааш би түүнийг хармаар байна санан хүлээснээ яримаар байна
Бүрхэг тэнгэрээс хэдий хур нь оровч түүнгүй сэтгэлийг услаагүй
Унаад босно энийг амьдрал гэдэг гэж хэлсэн хаалганы минь босго намхан болжээ
Ирэхгүй хүнийг хүлээх хэрэггүй гэж хэлсэн цонхны минь хөшиг үзүүрээсээ сэмэрчээ