Үг: Х. Лхагвасүрэн Ая: Х. Булган

Шөнөжин бодол үймэрч сүүмийгээд
Сөнөсөн гариг шиг энэ шоронгийн хана илчгүй
Санаанд өчүүхэн оч гялсхийн улалзахад
Салхи сэвэрхэн үлээж бөхөөх юм

Сэтгэлд түймэр асч, үер буулаа ч
Сараалжин цонх бодлыг мөхөөх юм
Сав ертөнц хорвоо дээр
Ариун үнэн гэж байна уу, үгүй юу
Хүйтэн цэвдэг энэ шоронгоос
Үхсэн ч амьд ч хагацмаар байна би

Гэгээ рүү тэмүүлсэн миний чин хүсэл
Гянданд намайг үхлээ ч хөврөн үргэлжилнэ
Авралын тэнгэр минь аймшгийн энэ гянданг
Аянгаар цахилан ниргэж, галаар түймэрдээч

Сэтгэлд цас шуурч, аадар асгаравч
Нарсанд байгаа би ганцаардах юм
Сав ертөнц хорвоо дээр
Ариун үнэн гэж байна уу, үгүй юу
Нарны гэрэлт энэ л хорвоодоо
Хүмүүс шиг амьдармаар байна би

Сэтгэлд түймэр асч, үер буулаа ч
Сараалжин цонх бодлыг мөхөөх юм
Сав ертөнц хорвоо дээр
Ариун үнэн гэж байна уу, үгүй юу
Хүйтэн цэвдэг энэ шоронгоос
Үхсэн ч амьд ч хагацмаар байна би