Түүний хоёр нүдэнд нь хурсан гуниг, энэ үнэн
Хоосон сэтгэлд нь үлдсэн шаналал бүрийг нь мэдэр
Хорвоог төсөөлж бодсон, тэр цөхөрсөн
Түүний дотор хүлээстэй бодлууд хөвөн хөвөрсөөр
Хязгаар нь энэ үү гэж тэр асуув өөрөөсөө
Хаа хүрэхээ мэдэхгүй ч тэмүүлсэн

Тэр үед би бас чи, тэнд юу хийж байсныг
Даанч хэлж мэдэхгүй нь би
Тэвчих хэрэггүй, тэнгэрт цэлмэх үе бий
Тэр үед бид тэврээд чамайг угтъя

Энэ дууны минь аялгуу эгшиг бүхэн чам руу
Энгэртээ тээсэн уйтгар гуниг бүхнээ мартах уу
Энэ миний чамдаа (зориулах) эцсийн дуу минь биш байгаасай гэж би залбирах уу
Ирээд буцах энэ орчлонд энэ бүхэн ард хоцорсон
Ингээд бид туулъя хамтдаа, эхнээс нь эцсийг хүртэл
Эргээд иртэл чинь яг эндээ чамайг хүлээж байх болохоор
Энэ бүхэн ард хоцорсон

Бүлээн нулимс хацар даган урсах болгонд үүнийг сана
Бүхнээс илүү, бусад юу ч чамтай дүйцэхгүй
Халуун бүлээн салхи нь зөөлөн үлээн аргадна
Хүнээс илүү гарсан зүйл бидэнд байгаа нь үгүй ч гэлээ
Үүнээс илүү “энэлэл” байх аргагүй билээ
Халих хүслээ хаяад хамтдаа үлдээч

Тэр үед би бас чи, тэнд юу хийж байсныг
Даанч хэлж чадахгүй нь би
Гэвч тэнгэрт нар бий, тэнд энх жаргах үе бий
Тэр үед бид тэврээд чамайг угтъя

Энэ дууны минь аялгуу эгшиг бүхэн чам руу
Энгэртээ тээсэн уйтгар гуниг бүхнээ мартах уу
Энэ миний чамдаа (зориулах) эцсийн дуу минь биш байгаасай гэж би залбирах уу
Ирээд буцах энэ орчлонд энэ бүхэн ард хоцорсон
Ингээд бид туулъя хамтдаа, эхнээс нь эцсийг хүртэл
Эргээд иртэл чинь яг эндээ чамайг хүлээж байх болохоор

Энэ бүхэн ард хоцорсон
Ард хоцорсон

Энэ бүхэн ард хоцорсон
Тэнгэрийн оддын зүгт одсон
Эргэж ирэхээргүй холдсон
Ирэх өдрүүдийг олсон

Энэ бүхэн ард хоцорсон
(Энэлэл аль хэдийн холдсон)